Stary człowiek i pies.

Był sobie człowiek, dobry, spokojny i pracowity. Sam nie posiadał zbyt wiele, ale to co miał najcenniejsze, swój czas, uwagę i pomocne ręce oddawał innym, swoim bliskim.

Wspierał rodzinę w wychowaniu dzieci i w trudach codziennego życia.

Jego rodzina miała piękny dom, zadbany, w dzielnicy willowej, w której każdy baczy, by wszystko na posesji było porządne, godne statusu jej właściciela.

Ów skromny człowiek, niemłody już i nieoczekujący od innych zbyt wiele, miał coś, co dawało mu radość i poczucie, że jest kochany bezwarunkowo. Miał miłość i oddanie swojego starego, 12-letniego psa. Uczucie i zaufanie budowane między człowiekiem i zwierzęciem przez dwanaście długich lat.

Niestety starość nie podoba się współczesnemu światu. Starość nie pasuje do zadbanych domów, wypielęgnowanych ogrodów i podwórek. To coś wstydliwego, burzącego obraz wysokiego statusu właściciela.

Starości i jej potrzeb się nie rozumie i nie akceptuje. Często towarzyszy temu bezduszność i okrucieństwo.

Pewnego dnia staremu człowiekowi kategorycznie zakazano wprowadzenia swojego leciwego, wiernego psa do domu. Zlikwidowano też zwierzęciu schronienie, bo burzyło piękną optykę posesji.

Jak to nazwać? Czy nie jest bezdusznością deptanie czyichś uczuć? Czy nie jest okrucieństwem żądanie pozbycia się tego, kogo się kocha i za kogo jest się odpowiedzialnym od dwunastu lat?

Był sobie stary, spokojny i pracowity człowiek, który nie miał zbyt wiele. Od wczoraj nie ma już nic.

Przed bramą pięknej posesji pojawiły się nie dla każdego widoczne kamienie. To łzy owego człowieka, które ronił szczerze, żegnając się ze swoim wiernym przyjacielem. Co ma pies? Kraty schroniskowego kojca i nadzieję, która gaśnie z każdym dniem.

Poszukujemy nowego domu dla Rokiego. Roki jest pieskiem niewielkim, łagodnym. Lubi jeść, przepada za dobrymi smakołykami. Pięknie chodzi na smyczy, w kolejce na spacer ustawia się pierwszy. Może chciałbyś uratować Rokiego? Zadzwoń: 792054144