Jestem małą, pełną uroku dziewczynką. Jedną z wielu w sopotkowym bidulu. Tzn może powinno się mówić, że w kocim domu dziecka, ale co to za dom bez mamusi, która utuli w chwili smutku, wyliże futerko, otoczy swoją czujną opieką. Mam tu sporo koleżanek i kolegów, ale to jednak nie to samo.

Czasem wpadają do nas takie duże, zastępcze mamusie, posiedzą z nami,  pobawią się. Ostatnio przekonałam się, że fajnie jest posiedzieć u nich na rękach, przytulić się, nawet zaczęłam mruczeć. Jednak marzę o takiej dużej mamusi już na zawsze, tylko dla siebie. Moje małe serduszko tęskni za kimś takim. Wyobrażam sobie, że przyjeżdża, zabiera mnie do takiego pudełka zwanego transporterkiem, zawozi do swojego, prawdziwego domu i mówi - od tej chwili to jest też twój dom. Czy doczekam się takiej chwili?

Osoby zainteresowane adopcją prosimy o zapoznanie się z procedurami adopcyjnymi oraz  wypełnienie ankiety przedadopcyjnej .

Fot. Juwel Fotografia