Bardzo przyjazny kocurek znaleziony na ul. Stramkowskiej, nie posiadał czipa. Osoba dostarczająca w zewnętrznym gabinecie weterynaryjnym wykonała testy, test FeLV okazał się być dodatni. Z tego powodu kocurek wciąż znajduje się w naszym schronisku. Samsonek jest bardzo towarzyski, lubi ludzi i wykorzystuje każdą okazję, żeby się pomiziać, gdy odwiedzamy jego wiatę. Domaga się pieszczot i czułości, jest też niemałym łakomczuszkiem.

W przypadku adopcji kotek musiałby być jedynym zwierzakiem w domku bądź mieszkać z innym chorym kotkiem.

Pozytywny wynik testu FeLV potwierdzono dodatkowym badaniem w zewnętrznym laboratorium.

________________________________________________________________________

Ginger odszedł za Tęczowy Most..)

Samson, Ginger i Mruczysław to trzech przystojnych, dzielnych i odważnych muszkieterów. Poznali się przypadkiem w schronisku. Niestety los chciał, że noszą w sobie brzemię, które będzie towarzyszyło im do końca życia. Wszyscy to plusiki – Samson i Ginger są FeLV+, Mruczysław FIV+, czyli są nosicielami kociej białaczki lub kociego HIV.

Brzmi strasznie prawda? A jednak ich historią chcemy Wam udowodnić, że nie ma się czego bać.

Nasi muszkieterowie są dzielni i nie poddają się swoim słabościom. Jak każdy kot chętnie jedzą, polują na zabawki, domagają się pieszczot i czułości. Obecnie czują się dobrze. Są normalnymi kotami, które po prostu miały pecha i mają w sobie wirusa.

Czas jest jednak dla nich na wagę złota, im szybciej znajdą odpowiedzialne, kochające domki, tym dłużej będą cieszyć się dobrym zdrowiem i dłuższym życiem. Bo, mimo że teraz jest dobrze, to schroniskowy stres będzie po cichu zjadał ich samopoczucie. W październiku musieli pożegnać dwóch kumpli Magnuma i Szoka, którzy nie mieli tyle odwagi i woli życia.

Mruczysław, Ginger i Samson jednak z ufnością i nadzieją liczą na domy, w których będą mogli szczęśliwie i spokojnie żyć.

Ze względu na to, że są nosicielami mogą być jedynakami lub iść do domu, gdzie już mieszka plusik. Wiemy, że decyzja o adopcji takiego kota nie jest łatwa. Że wiąże się to z tym, że prawdopodobnie będzie żył krócej niż zdrowy zwierzak. Jednak nasi chłopcy zasługują na dom tak samo, a nawet bardziej, bo właśnie tego czasu mają mniej. Nie powinni go marnować w schronisku. Jesteśmy pewni, że pozytywne usposobienie i drzemiący w nich optymizm, wynagrodzą ich opiekunom wszystkie potencjalne trudy związane z „plusem” w ich krwi.