Beza trafiła do Olsztyna z interwencji w Bystrym. W poprzednim schronisku przeszła najprawdopodobniej nosówkę, która pozostawiła trwałe uszkodzenia w układzie nerwowym. Początkowo w ogóle się nie poruszała w obecności człowieka, bała się położyć na dywanie, bardzo się trzęsła. Boi się też dźwięków, których w schronisku nie brakuje. Codzienna opieka weterynaryjna (stale przyjmuje leki) i praca behawioralna spowodowały, że sunia zaczęła się podnosić, przemieszczać, węszyć. Mimo trudności fizycznych i psychicznych zachowuje czystość w swoim boksie. Przed Bezą jeszcze bardzo dużo pracy, jednak cieszą każde, najmniejsze postępy w poprawie jej samopoczucia.