PIESEK BIGOS OK. 2 LATA 616093901961945 (297/23)

SZCZEPIENIA: TAK

KASTRACJA: TAK

BOKS: 14

Profil przygotowany przez wolontariuszy schroniska

SZYBKA ŚCIĄGA:

– dobrze czuje się w pomieszczeniach

– na początku nieufny, ale jak kogoś pozna, to pokocha

– nie odnajdzie się w domu z małymi dziećmi

– nie lubi mijanych psów, oszczekuje je

– dużo umie i lubi się uczyć

Dzień dobry,

jestem Bigos. I to na winie, bo na początku pobytu w schronisku kłapałem zębami na wszystko, co się nawinie. Na szczęście okazało się, że jak ktoś mnie podgrzeje dobrym słowem, przyprawi szczyptą zaufania i dobrze wymiesza nienachalnym gestem, to jestem całkiem pyszny i można mnie jeść łyżkami!

Parę słów wyjaśnienia. Miałem kiedyś dom, ale chyba komuś stanąłem kością w gardle i zmieniłem adres na schroniskowy. Nic dziwnego, że na tę zmianę zareagowałem nerwowo. Próbowałem zrozumieć, co, jak i dlaczego. I wtedy pojawiły się moje cioteczki-kuchareczki, które zaczęły mnie próbować, doprawiać, podgrzewać, schładzać… I tak wyszedł im niezły Bidżis, jak mnie czasem pieszczotliwie nazywają.

Po takim kucharzeniu okazało się, że ja jednak lubię ludzi, ale chcę ich poznawać powoli i na swoich zasadach. Ale za to jak już poznam, to trzymajta mnie mocno w garze pod pokrywką, bo zacałuję wybraną ofiarę tak, że tchu jej zbraknie! A jak już zakończę przytulasy, to pokażę wszystko o sobie, absolutnie wszystko. Że ze mnie bystry mądrala, „dotykalski” (co znacząco ułatwia pielęgnację), kocham być blisko ludzi i łaknę ich atencji.

Ale w tym bigosie jest szczypta pieprzu – nie jestem do końca fanem własnego gatunku. Co prawda boks dzielę z kumplami, ale na spacerze włącza mi się syndrom obrońcy uciśnionych i każdy mijany pies zostanie należycie poinformowany, że moje stado jest moje i wara od niego. Cioteczki mówią, że trafi kiedyś kosa na kamień i ktoś mądry mnie nauczy, że wcale nie trzeba takich pyskówek urządzać.

To jak, znajdą się chętni na pyszny, acz wymagający Bigos? Zapraszam serdecznie, nie dajcie się odstraszyć mojej początkowej ostrości. Z czasem złagodnieję 😉

Pozdrawiam,

BIGOS