Cyryl przyjechał do schroniska z dużą niedowagą, dlatego jedzenie było i nadal jest dla niego priorytetową kwestią. Przez kilka miesięcy bardzo się dystansował i bacznie obserwował otoczenie zachowując pełną czujność.

Przestrzeń dana psu do robienia we własnym tempie kolejnych kroków w socjalizacji, spokojna, regularna praca i wsparcie, wreszcie przynoszą pierwsze rezulataty.

Aktualnie Cyryl pozwala się miziać, co więcej, sam przychodzi i zaczępia nosem osobę, której zaufał. Bardzo ładnie reaguje na przywołanie.

Przechodząc na wybieg podąża za człowiekiem i widać, że czerpie wsparcie z tej relacji. Na widok ulubionych wolontariuszy radośnie macha ogonem.

Bardzo liczymy na to, że niedługo Cyryl wreszcie będzie mógł się zanurzyć w świat zapachów na spacerze poza schroniskiem.

Trzymajcie kciuki za dalsze sukcesy!