SUCZKA DARLA /PÓŁMYSZ/ OK. 4 LATA 616093901954311 (247/23)

SZCZEPIENIA: TAK

STERYLIZACJA: TAK

BOKS: B 4

Profil przygotowany przez wolontariat schroniska.

SZYBKA ŚCIĄGA:

– bardzo energiczna i żywiołowa

– uwielbia niszczyć szarpaki, zabawki i niestety smycze

– szybko wpada w schematy zachowań

– lubi nieść coś w pysku, ale nie powinno to być metodą na jej frustracje

– wymaga mądrego rozładowania emocji

Dzień dobry,

jestem Darla, bo ponoć bardzo przypominam rudowłosą dziewczynkę z „Gdzie jest Nemo”. Jestem też Półmyszą, bo wyglądam jak pół psa o imieniu Mysz. Nie potwierdzam, nie zaprzeczam, nie mam czasu na rozmyślania! Żyćko jest takie super, że trzeba weń skakać na bombę, a o konsekwencjach pomyślę później.

Jak na niewielkie gabaryty (bliżej mi do staffika niż do amstaffa), to energii mam za całe stado. I potrzebuję pomocy, żeby tę moc skanalizować w bezpieczny dla otoczenia sposób. Bo jak mnie roznosi, to i ja roznoszę. Legowiska, smycze, szarpaki, gryzaki… Wszystko cyk! I wybucha. Dosłownie w mgnieniu oka! No a jak już nie ma nic do wybuchania, to będę się starała, żeby Ci głowa eksplodowała, bo drzeć się na Ciebie będę, póki nie ruszysz czterech liter i pomkniesz ze mną w świat.

Ale jak już ten nadmiar emocji ze mnie zejdzie, to do głosu dochodzi Darla-kujonka. Kocham się uczyć! A za dobrego smaczka to i naukę stepowania ogarnę, taka jestem bystra. Zabawki oddaję, ale najchętniej na tak zwaną wymiankę. Lubię bliskość człowieka, uwielbiam być głaskana i zawsze chętnie się witam z ludźmi. Na mijane psy raczej nie zwracam uwagi, człowiek jako dawca ciastków i szarpaków jest o wiele bardziej atrakcyjny, ale nie powiem, żebym na medal przyjaciela innych zwierząt zasługiwała. Bo to i znowu – bez odpowiedniego i regularnego rozładowywania emocji mogę te emocje rozładować na innym piesku, a siłę i zaciekłość mam ogromną.

Co by tu w bawełnę nie owijać – nie jestem najłatwiejszą w obyciu panną. Moje dawne życie, nieodpowiednia opieka, mój pobyt tutaj… to wszystko sprawiło, że jestem jednym wielkim kłębkiem frustracji. I ja wiem, że te moje frustracje krążą wokół mnie, frustrując moich opiekunów. Bo to zaraźliwe jest, łatwo się udziela.

Szczerze mówiąc – potrzebuję kogoś, kto ostro o mnie zawalczy, co bym w szaleństwie tym nie utkwiła. Kogoś, kto się nie podda po pierwszych porażkach, bo powrót tutaj po adopcji byłby dla mnie najgorszym z koszmarów.

Jeśli masz czas, chęci i wiedzę o bullowatych i pokory tyle, co by klęski nasze początkowe przełknąć bez popijania, to na pewno się dogadamy. Bo ja to w sumie prosta baba jestem – muszę mieć zajęcia fizyczne i umysłowe, swojego ludzia obok, przewidywalny schemat dnia i wtedy będzie nam łatwiej razem żyć.

Pozdrawiam,

DARLA