Ewilek jest kolejnym psem lękowym.

Pierwsze dni, tygodnie, miesiące upłynęły mu na siedzeniu w budzie lub siedział skulony w kącie kojca.

Był przerażony, nieufny, a przy próbie kontaktu z nim, agresywny. Tak bardzo się bał.

Z takimi psami jak Ewil powinno się  codziennie „pracować – resocjalizować”.

Jest to żmudna i długotrwała praca, która przyniesie efekty tylko wtedy kiedy jest wykonywana systematycznie.

Jedna z wolontariuszek przyjeżdżając prawie dzień w dzień do schroniska zaczęła zatrzymywać się przy kojcu Ewila, mówiła do niego, rzucała mu smaczki.

Po jakimś czasie Ewil przestał uciekać do budy, ale z ciekawością jej się przyglądał, potem zaczął podchodzić bliżej krat boksu, aż w końcu zabrał pierwszego smaczka z ręki.

I to był przełom.

W tej chwili Ewilek daje się ładnie zapiąć na smycz, nie ucieka przed ręką wręcz przeciwnie daje się pogłaskać. Wychodzi na wybieg i na spacerki.

Oczywiście taki ufny jest tylko w stosunku do osób, które zna. Słysząc obcą osobę chowa się do budy.

Przed nami jeszcze sporo pracy, aby Ewil stał się w pełni szczęśliwym, zrelaksowanym psiakiem.