Młody, nakolankowy, biały, śliczny, rasowy… a nie, całkiem na odwrót. Gdyby pierwsza część zdania była prawdą, już dawno miałby dom. A Houston niestety jest starszym psiakiem (ma 8-10 lat), w dodatku czarnym (tak, tak, wciąż wiele osób uważa czarne koty i psy za przynoszące pecha). Do tego wszystkiego na razie żaden z niego miziak, nie chodzi nawet na spacery. A wygląda… nie oszukujmy się – przeciętnie. Ale są i dobre wieści- Houston z psa bojącego się wyjść z budy w ciągu kilku tygodni przeistoczył się w psiaka cieszącego się na widok znajomych osób. Po otwarciu boksu dziarsko wyskakuje na wybieg, biega, wącha, zwiedza, a nawet chodzi za wolontariuszami i sprawdza, gdzie idą, co robią. Na szczęście też jest łakomczuchem- za smaczki zrobi duuuużo. Więc dajemy mu ich sporo, nagradzamy za to, że do nas podchodzi, że macha ogonkiem, że zaczyna nam ufać. Widać, że nie miał łatwego życia. Wiemy tyle, że długo błąkał się w okolicy, zanim trafił do schroniska. Że na początku panicznie bał się ludzi. Historia, jakich wiele. Pies, jakich wiele. A nie, znów nie – bo teraz Houston już jest pod naszą opieką, więc dołączył do grona psów wyjątkowych. Dla nas jest wyjątkowo mądry, wyjątkowo śliczny i wyjątkowo ważny. I dlatego szukamy mu człowieka wyjątkowego, który zrozumie tego małego, zalęknionego psiaka i da mu czas na pokazanie, jaki jest wspaniały. Houston z każdym dniem bardziej się otwiera i na więcej nam pozwala. Gdyby miał obok człowieka na stałe, jego przemiana byłaby jeszcze szybsza. Czekamy na tego KOGOŚ, kto zachwyci się małym, czarnym i chwilowo niedotykalskim psem, który jeszcze nie wie, że głaskania jest przyjemne, ale chyba już się tego domyśla. Czekamy też na dzień, kiedy Houston się do nas przytuli i da wyprowadzić na spacer. Wierzymy, że nastąpi to szybko i równie szybko pomachamy mu na do widzenia.