Maniek był krótko w schronisku ale dorobił się łatki „agresywnego”, „wyrwirączki”. Maniek jak kocha to całym sobą – dosłownie, jak idzie zainteresowany to prze do przodu jak czołg… Było wiele telefonów o niego ale nie wszyscy rozumieli, że może wystąpić u niego lęk separacyjny, że może nigdy nie mieszkał w domu/mieszkaniu i może być jak przysłowiowy „słoń w składzie porcelany”… Nadszedł dzień, gdy zadzwonił TEN telefon. Michał nigdy nie miał psa ale miał w sobie ten spokój i ogromne chęci powalczenia o Mańka, zrozumienia jego zachowań. Spotakania w schronisku i widać było, że coś iskrzy i Maniuś pojechał na swoje 😉 Nie niszczy, nie szczeka nie wyje. Grzecznie czeka w domu na powrót opiekuna z pracy. Przed nimi wiele wydeptanych kilometrów 🙂 Powodzenia 🙂