Milo do schroniska trafił we wrześniu 2020 roku, skrajnie wychudzony...

W schroniskowych warunkach jest mu ciężko, w zimnym boksie bolą go stawy... natomiast z dala od zgiełku i stresu, które powoduje u niego to miejsce, potrafi się wyciszyć i cieszyć towarzystwem ludzkiego przewodnika.

Milo potrzebuje kontaktu z człowiekiem - na widok znajomej osoby w boksie cieszy się niczym szczeniak. Milo jest bardzo silny, zarówno na ciele jak i na duchu. W warunkach schroniskowych pies jest socjalizowany z innymi psami na spacerach. Na spacerach nieprowokowany, nie zwraca uwagi na inne psy, bardzo ładnie sobie radzi na smyczy.

Nie da się ukryć, że Milo ma w sobie mocne, owczarkowe geny, które wpłynęły nie tylko na jego wyjątkową urodę. Na spacerze czujnie sprawdza, czy wokół “stada” nie ma żadnego zagrożenia i bardzo ceni sobie spacery, podczas których może węszyć do woli, i odpocząć z daleka od stresu i ciasnego boksu.

Niestety przez wspomnienia z przeszłości - Milo nie radzi sobie w sytuacjach niespodziewanych, nagłych, nieprzewidywalnych ruchów ze strony człowieka. Wtedy jasno sygnalizuje stres. Wiemy też, że wzorowo zachowuje się w gabinecie lekarskim, a w samochodzie bardzo ładnie i spokojnie jedzie.

Dla Milo najlepszy byłby dom bez innych zwierząt. Polecamy go do domu bez małych dzieci.

Jego przyszły właściciel powinien zadbać́ o jego socjalizację z innymi przedstawicielami gatunku oraz o szkolenie pozytywnymi metodami.

**Milo wymaga wydłużonego procesu adopcji. Ze względu na przeszłość Milo, adopcja psa będzie realizowana na indywidualnych zasadach ustalonych z behawiorystą, z pominięciem zasad dotyczących prowadzenia procesu adopcyjnego zawartych w obowiązującej procedurze ogólnej.**