Początki w schronisku były takie, że Miszka wychodził z boksu i sikał pod siebie ze strachu. Dzięki regularnym spacerom i zaangażowaniu wielu osób, udało się osiągnąć pierwszy cel – Misza zaczął cieszyć się na widok człowieka. Z kolejnym spacerem ogon szedł coraz wyżej… aż Miszka sam domagał się głasków.