PIES MŁODY ARES OK. 5 LAT 616099000006415 (58/22)

SZCZEPIENIA: TAK

KASTRACJA: TAK

ADOPCJA PO KONSULTACJI ZE SCHRONISKOWYM LEK. WET.

BOKS: 43

Do schroniska trafił 15 lutego 2022 roku. Przywieziony z interwencji z ul. Platynowej (złe warunki hodowlane).

Profil przygotowany przez wolontariat schroniska.

SZYBKA ŚCIĄGA:

– otwarty, łagodny, wpatrzony w człowieka

– wciąż zdarza mu się ciągnąć na smyczy, jest silny

– powoli wypracowuje sobie spokojne mijanie innych psów

– dobrze znosi pielęgnację

Cześć, jestem Młody Ares. I dzielę kiepską przeszłość m.in. ze Starym Aresem i Asem, jesteśmy z rodziny owczarków odebranych interwencyjnie w 2022 roku z pseudohodowli na Biskupiej Górce. Jeśli znajdziesz ochotę, to pewnie bez przeszkód odkopiesz w internecie artykuły o tamtych wydarzeniach – ja dziś powiem tylko tyle, że jak kiedyś Stary Ares napisał o naszej przeszłości, to zostało mu wytknięte, że TAKA przeszłość to odstraszy wszystkich adoptujących. No więc pysk na kłódkę, dziś mówimy tylko o tym, co jest.

A jest… dobrze! Mam tutaj wielu przyjaciół, pierwszy raz w życiu czuję się spokojny, pewny siebie, zaopiekowany. Tak, wiem, mieszkam w schronisku, ale to fakt – dopiero od dwóch lat czuję, że jestem wart uwagi i troski.

I odwdzięczam się z nawiązką za możliwość czucia się w ten sposób: jestem odważnym, usłuchanym psem wpatrzonym w człowieka. Chętnie uczę się nowych rzeczy, a dla przewodnika to w ogień skoczę (choć wolałbym jednak nie musieć). Coraz grzeczniej chodzę na smyczy, coraz częściej ignoruję mijane psy, coraz lepiej reaguję na psich zaczepiaczy. Mówią, że powoli dojrzewam do stanu, w jakim byłbym, gdybym od początku zaznał miłości i troski. Mówią, że staję się stabilnym i godnym zaufania przyjacielem.

Ach! Nauczyłem się też tutaj, że regularna pielęgnacja mojej pięknej choć wymagającej sierści sprawia, że żyje się trochę lżej, bo skóra nie swędzi, a kołtuny nie ciągną za uszy. Z rozkoszą poddaję się więc wszelakim zabiegom pielęgnacyjnym. Weterynarza jeszcze trochę się cykam, ale cyrków nie odstawiam, ja nie z tych.

Obecnie w Promyku przebywa kilka psów w typie owczarka niemieckiego, jestem więc jednym z wielu. Co mnie wyróżnia? Szczerze mówiąc… nie wiem. Ale wiem, że są tu ludzie, którzy cenią sobie moje towarzystwo bardziej niż pozostałych, co pozwala mi wierzyć, że jest we mnie coś, co pomoże Ci mnie wypatrzeć i pokochać. Na wyłączność.

Tak sobie marzę.

Pozdrawiam,

Młody Ares