Olaf jest jest niezwykle pozytywnym i radosnym psiakiem, który zbiegiem różnych okoliczności został bardzo niedoceniony w schronisku. Już na wejściu do schroniska, ze względu na swój siwy pyszczek i ogólne zaniedbanie, został oceniony jako starszy piesek. Szybko okazało się, że jego temperament i możliwości spacerowe zdecydowanie wykluczają bycie staruszkiem – Olaf jest pieskiem co najwyżej w średnim wieku, bardzo żywiołowym i w świetnej formie fizycznej. Kolejną pomyłką w ocenia Olafa było to, że jest jest bardzo trudny w kontaktach z innymi psami. Właśnie przez ten jego temperament, ciągnięcie do wszystkich psów i lekkie awanturnictwo, wydawało się, że zapoznanie go z innym psem to misja niemożliwa. O tym jak to się ma do rzeczywistości, będzie w dalszej części. Do tego Olaf w schronisku był strasznym “ciągnikiem”. Potrafił przez cały spacer ciągnąć do przodu, niezbyt zwracając uwagę na swojego opiekuna. To wszystko sprawiało, że Olaf zdecydowanie nie był psem, którego można polecić większości ludziom.

Prawdziwa natura Olafa wyszła zupełnie przypadkiem, po tym jak paskudnie rozwalił sobie łapę w boksie. Pierwszy wyjazd samochodem do lekarza i pierwsza niespodzianka – Olaf bardzo grzecznie jedzie w samochodzie na tylnym siedzeniu. Po zabiegu Olaf trafił do izolatki, gdzie był bardzo czystym i nie sprawiającym problemów pieskiem. Ze względu na potrzebę dłuższej opieki po zabiegu, umieściliśmy go na rekonwalescencję w psim hoteliku. I tam największa niespodzianka – Olaf bez problemu dogadał się z kilkunastoma innymi psami w hotelu. Nie reaguje też na konie. Po kilku tygodniach normalnego życia i regularnych spacerów, jego ADHD spadło do poziomu przeciętnego aktywnego psa. Na początku spaceru trochę jeszcze ciągnie, ale w trakcie zupełnie się uspokaja. Olafowi zdecydowanie służy pobyt w spokojnym miejscu. W hotelu gdzie aktualnie przebywa, spaceruje głównie w lesie, gdzie ma mało bodźców zewnętrznych i może się wyciszyć.

Olaf wciąż nie jest psem zupełnie bezproblemowym – ma wilczy apetyt i bardzo broni swojego jedzenia przed innymi psami. Niektórych psów nie polubi z sobie znanych powodów, więc nie z każdym jest w stanie się zakolegować. Ale nie są to problemy ani dyskwalifikujące, ani dominujące nad wszystkimi zaletami tego przekochanego psa.

Adoptując Olafa możesz mu pomóc w dalszej pozytywnej przemianie. Powrót do schroniska, spacer raz w tygodniu – to na pewno sprawi, że jego socjalizacja się cofnie i trudniej będzie znaleźć mu nowy dom.