PIESEK PRECEL OK. 7 LAT 616093901961860 (309/24)

SZCZEPIENIA: TAK

BOKS: B4

Do schroniska trafił 24.08.2024 roku. Został przywieziony z interwencji na ul. Baczyńskiego.

Cześć, jestem Precel. Mały Precel, chociaż wielkości jestem średniej.

Zanim trafiłem do schroniska wiodłem nieciekawe życie. Ja swojego właściciela kochałem nad życie, ale dla niego coś innego w życiu było ważne.

Opiekowali się mną nasi sąsiedzi, to oni pilnowali, żebym nie chodził głodny. Oni zwoływali mnie z ulic czy torów, żebym nie został potrącony. Obcy ludzie mieli dla mnie więcej empatii niż „mój człowiek”. Podczas swoich samotnych eskapad po dzielnicy poznałem jedną ciocię, która, jak się okazało, jest wolontariuszką w Promyku.

Bardzo polubiłem jej psa, a on polubił mnie i dzielił się ze mną jedzeniem i przysmakami. Kiedy ją tu zobaczyłem przestałem czuć się źle. Pomyślałem, że skoro jest tu ktoś kto mnie lubi i kogo znam to jeszcze będzie dobrze. Ciocia poznała mnie z innymi wolontariuszami i dzięki temu wychodzę na spacery – na smyczy, a nie, jak dotychczas, samopas. Ktoś w końcu dba o moje bezpieczeństwo. Nadal bywam nieufny w stosunku do nowych osób, ale jak kogoś poznam pokazuję mu swoją prawdziwą naturę.

Jestem emocjonalny, szybki, sprytny i kocham jeść. Wiesz, że umiem otwierać drzwi naciskając na klamkę? Dlatego w moim przyszłym domu drzwi powinny być przede mną zamknięte na klucz. Jest to do zrobienia, prawda? Lubię aportować piłeczki. Trochę się podczas takiej zabawy ekscytuję i trzeba się ze mną na piłeczkę wymienić (najlepiej na pyszny smaczek), ale pracuję dzielnie nad opanowaniem i oddawaniem piłki bez wymiany. Tam gdzie mieszkałem lubiłem inne psy.

W schronisku wybieram sobie psich znajomych. Niektórych od razu oszczekuję i nie chcę się z nimi poznać, a do niektórych zachęcająco merdam. Jeszcze boję się nagłych dźwięków, np. wystrzałów, ale moje ciocie mówią, że to nic takiego i nie muszę panikować. I im wierzę i pracuję nad tym strachem. Mówią, że jestem pojętny i chętny do współpracy, ale mówią też, że bywam uparty i próbuję wymuszać to co chcę. Uczę się jednak, że wymuszanie nie przynosi efektów i idzie mi całkiem dobrze. Jestem bystrym i fajnym psem i potrzebuję bystrego i fajnego Człowieka. Takiego który nie będzie na mnie krzyczał i mnie bił, a będzie ze mną spokojnie żyć. To co złe jest już za mną. Otwieram nowy rozdział swojego życia i czekam na Ciebie dobry Człowieku. Nadal wierzę, że ktoś może mnie pokochać i zostać moim przyjacielem.

Podaję łapkę, Precel