Rokiś, nasze czarne psie nieszczęście. Jego pani zmarła, a on wylądował u nas. Przekochany, przytulas, miziak, bardzo tęskni za człowiekiem. Na spacerkach płacze i nawołuje. Powoli godzi się z losem rezydenta schroniska. Bardzo boimy się, że przez jego czarne umaszczenie nikt nie dojrzy wspaniałego charakteru. A Roki jest na prawdę pociesznym psiskiem, które zasługuje na kochający dom.