Akoran trafił do nas 23 marca, został porzucony w Olsztynie, został przywiązany pod szpitalem. Okazało się, że pies ma chipa, był przekazywany z rąk do rąk - przed schroniskiem zmieniał dom czterokrotnie. Pierwsza właścicielka sobie z psem nie radziła i oddała go, gdy był podrostkiem, przy kolejnym opiekunie pies był ok. roku. W jego obecności zachowywał się normalnie, gdy właściciela nie było pies robił się agresywny wobec małżonki i dzieci. Został ponownie przekazany do rodziny bez dzieci i dopóki mieszkał w domu jednorodzinnym nie było problemu z agresją. Zaczął się pojawiać, gdy trzeci właściciele przeprowadzili się do bloku. Potem już trafił niestety do rodziny patologicznej, z którą nie mieliśmy bezpośredniego kontaktu, która go porzuciła, z tego co wiemy zgłaszali agresję wobec dziecka.

W schronisku przez pierwsze kilka dni pobytu był agresywny, jednak bardzo szybko uspokoił się po podaniu leków przeciwlękowych. Po ich odstawieniu agresja nie wracała, jeśli poznał już jakiegoś pracownika.

Pies obecnie jest już po kastracji, trafił do kojca na psiarni z dużym wybiegiem. Nie zaczepia psów, które mieszkają po sąsiedzku, wychodzi na spacery właściwie z większością pracowników i niektórymi z wolontariuszami. W lesie bardzo dużo węszy eksploruje, na widok niepokojących bodźców staje (np. grzybiarze, spacerowicze, inne psy) i dużo obserwuje . Jest też w stanie się odwołać. W kojcu dużo odpoczywa w budzie, grzecznie daje sobie posprzątać, łagodnie domaga się głaskania. Fajnie też chodzi na smyczy, nie sprawia problemów przy karmieniu.

Akoran to zmarnowany pies, który trafił w wiele nieodpowiedzialnych rąk. Niestety schronisko mu nie służy, narasta jego niepokój wobec innych psów, które zawsze oszczekują go, gdy idzie na spacer. Staramy się, nie doprowadzać do sytuacji, w których musiałby się bronić i pracujemy nad dystansem na spacerach wobec niepokojących bodźców. Wymaga dużo pracy i odpowiedzialnych, doświadczonych opiekunów, na taką adopcję w schronisku niestety nie możemy liczyć. Dom powinien być zlokalizowany w spokojnej okolicy, najlepiej na wsi. Bez małych dzieci.