Dla Asa schronisko nie jest niestety obcym miejscem. Pierwszy raz widział je blisko 6 lat temu, gdy został odebrany interwencyjnie tak zwanemu właścicielowi. Był wtedy jeszcze zupełnie innym psem. Przystojnym, w sile wieku, z ogonem dumnie wywiniętym do góry. Po kilku miesiącach trafił jednak z powrotem do domu, w którym przez kolejne lata tak naprawdę nie wiemy, co się działo. Wiemy jednak – a widać to gołym okiem - że dzisiaj As jest zupełnie innym psem. To, co z daleka wydaje się łatką na pyszczku, okazuje się rozległymi brakami sierści, zdartymi do gołej skóry. Kolejne widać też pod ogonem, dzisiaj już przez cały czas podkulonym. As chyba wyemigrował wewnętrznie, bo nie reaguje na własne imię, ani próby złapania kontaktu, jak ciumkanie czy gwizdanie. Czasami jednak wyłamie się z tego, podejdzie, powącha, podniesie wzrok i na krótką chwilkę widać w tym psim spojrzeniu cień dawnego Asa. Ale po chwili opuszcza głowę, na dzień dzisiejszy wciąż w kołnierzu, i dalej szuka jedzenia. Co równie smutne, to to, że szpitalik, w którym obecnie przebywa, wydaje się być dla niego pierwszym bezpiecznym schronieniem od dawna, a z krótkich nawet spacerów, które są dla niego po prostu fizycznie wyczerpujące, chętnie wraca do boksu, gdzie zapada w głęboki sen.

As być może kiedyś był psem na medal, dumnie noszącym swoje zwycięskie imię. Dziś jednak jest staruszkiem, nad którym od dawna nikt nie pochylał się z miłością i troską. A przecież każdy na to zasługuje.

Grupa: G1

W typie rasy: Mieszaniec

Wiek: 13 lat

Płeć: samiec

Waga: 24 kg

Nr: 1684/23

Status: do adopcji

Przyjęty: 2023-11-21

Znaleziony: Warszawa, ul. Redutowa