Na początku była sparaliżowana strachem, wciśnięta w kąt budy. Na wszelkie próby nawiązania kontaktu reagowała zębami. Każda próba przypięcia smyczy do obróżki kończyła sie jej przegryzieniem w przeciągu paru  sekund. Od tego czasu zrobiła już duże postępy. Nie trzęsie się na widok człowieka którego zna, daje się pogłaskać i wyprowadzić na spacer poza schronisko. Jednak każde opuszczenie boksu to dla Fitki duży stres ponieważ przeraża ją otwarta przestrzeń. Na spacerze trudno się jej zrelaksować. Biegnie przed siebie, jeszcze nie węszy, ale załatwia już potrzeby fizjologiczne.Fitka prawdopodobnie wiodła życie wolnej suni. Nie bardzo lubi być na uwięzi. czasem na widok blisko przechodzących psów czy ludzi wpada w panikę, wyrywa się i zaczyna gryźć smycz. Zdecydowanie lepiej toleruje szelki niż przypięcie smyczy do obróżki.Na pewno potrzeba potrzeba jeszcze dużo czasu i cierpliwości żeby Fitka w pełni zaufała człowiekowi i żeby ciekawość świata po za schroniskiem przezwyciężyła strach. Fitka jest wysterylizowana i w związku z tym teoretycznie gotowa do adopcji. Jednak osoba, która chciałaby ją zaadoptować musi liczyć się z tym, że zanim to nastąpi, konieczne będą wizyty zapoznawcze w schronisku, dużo czasu i cierpliwości. wszystko po to, żeby zdobyć jej zaufanie i zostać częścią jej świata.* Powyższy opis został stworzony na podstawie obserwacji psa w schronisku. Należy mieć świadomość, że po adopcji zachowanie psa może ulec zmianie.