MYSZKIN trafił do schroniska 31.03.2022 r. po tym jak przez kilka dni błąkał się po polach w gminie Łysomice. Na widok człowieka kładł się na ziemię i skradał się jak mała myszka, choć waży 26 kg i kawał z niego psa :) I tak przyczołgał się pod nogi naszej wolontariuszki, która zabezpieczyła staruszka (ma ok. 10 lat albo i więcej), brudnego, śmierdzącego, oblepionego "dziadami" z łopianu i z wieloma kleszczami na pysku oraz uszach. Zaopiekowany pojechał do schroniska, gdzie nie musi już głodować i tułać się uciekając przed potencjalnymi zagrożeniami. Jakie Myszkin miał życie wcześniej? Niestety tego nie wiemy. W warunkach schronisowych "sprzedał" nam się jako niesamowicie pozytywny i sympatyczny pies. Człowieka kocha bardzo. Najchetniej przytulałby się i korzystał z głasków non stop. Chętnie wpakuje się na nasze kolana, poleży z nami, powygłupia się, a podczas spaceru radośnie przywita się z każdym napotkanym człowiekiem. Odnosimy jednak wrażenie, że pomimo tego ogromnego uczucia do ludzi, czasami jego zachowania sugerują nam, jakby bał się naszej ręki, a jego potulność (podporządkowanie) wynika z bezradności i obawy, że może np. oberwać. Obyśmy się mylili... W boksie Myszkinek dużo czasu spędza śpiąc. A żeby zaprosić go na spacerek, trzeba wpierw królewicza obudzić. Bo jak się chłopak zakopie w kocykach w budzie to go wcale nie widać. A ponieważ jest na 100 % przygłuchy, to również nie słyszy jak czule go wołamy. Na smyczy Myszkin radzi sobie nieźle i spacer z nim jest przyjemny. Psiak dość szybko się męczy, więc jakaś wzmożona aktywność nie jest wskazana, ale regularne, spokojne spacery jak najbardziej konieczne. Relacje z pobratymcami ma bardzo dobre, schroniskowy wybieg zamieszkuje z trzema innymi samcami w podobnym mu wieku :) Myszkin kradnie serducha swoją serdecznością i taką skromną wdzięcznością. Kiedy przebywacie z Myszkinem, uważajcie na kieszenie ze smaczkami, bo może i Myszkin nie słyszy, ale za to czuje doskonale :) Przydałby się temu dziadkowi domek z ogródkiem, w którym mógłby spokojnie wylegiwać się na słoneczku, wchodzić do domu kiedy chce, wybierać gdzie chce spać i ogólnie gdzie spędzać czas. Oprócz tego wiadomo, że spacery obowiązkowe! Dla takich staruszków zawsze marzą nam się domy w pierwszej kolejności, bo mamy świadomość, że ich życie to wyścig z czasem... a przecież każdy pies powinien mieć swoją rodzinę i godne życie, tym bardziej na starość... Myszkin ma bardzo fajne relacje z dziećmi i mógłby z nimi zamieszkać :) Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.