ŚLIPEK to malusieńki (7,5 kg), niewidomy staruszek, który został znaleziony 21.03.2023 w lesie w miejscowości Różankowo (gm. Łysomice). Podejrzewamy, że niestety został porzucony na pastwę losu... bo po co komu stary (ok. 11 lat), ślepy pies... Serce pęka na myśl co ten dziadeczek przeżył w tym lesie. Jak sobie radził, jak panicznie się bał... Nie wiemy ile czasu tam spędził, ani jakie wiódł dotychczas życie, do nas trafił bardzo wychudzony. Na szczęście człowieka kojarzy bardzo dobrze. Kiedy wchodzimy do niego do boksu, oczywiście nie wie co się dzieje, ale wystarczy dotyk ręki, kiedy to Ślipek nas szuka (paradoks, ale jakby się rozglądając) i od razu chce być najbliżej nas jak tylko się da. Merda wtedy nieśmiało ogonkiem, co naprawdę jest bardzo wzruszające. Najchętniej z naszych kolan by nie schodził. Cały czas się przytula, pokazując nam, że dajemy mu poczucie bezpieczeństwa, a nasze ramiona są dla niego pewnego rodzaju azylem. „Zerka” na nas swoimi ślipkami, a nam w głowie kotłuje się od razu milion myśli, jak pomóc. Na spacerek wynosimy Ślipka na rękach, bo ogromnie stresuje się kiedy trzeba maszerować kafelkowym korytarzem. Kiedy stawiamy go na trawę jest zupełnie zdezorientowany, nie wie gdzie iść, co robić... Jego przewodnikiem jest nasza dłoń, której trzyma się kurczowo i to za nią krok po kroczku podąża. Widok ten naprawdę wyciska łzy. Poza tym ślepaczek reaguje dobrze na nasz głos i też stara się poruszać w jego stronę. Co tu pisać o niewidomym zwierzaku, który ponad wszystko potrzebuje domu. To piękna psinka, bardzo wzruszająca. Tak bardzo, że brakuje słów, aby to opisać :( Cud-miód-malina i słoneczko w jednym. Taki właśnie jest Ślipek. Ale jak ma radzić sobie taka niewidoma malizna w warunkach schroniskowych, na dodatek mieszkając w licznym boksie? Jak się wyciszyć? Jak bezpiecznie poruszać nieobijając się o inne psiaki? To bardzo trudne i przykre doświadczenie... Schronisko to nie miejsce dla żadnego psa, a już na pewno nie dla ślepaczka. Takie niepełnosprawne maleństwo potrzebuje spokoju, opieki, miłości, ciepłego kocyka... i swojego człowieka na zawsze, przewodnika na każdy dzień życia. Niech starość nie będzie okrutna, a los przewrotnie sprawi dobrego figla z domem dla Ślipka w tle. My postaramy się zrobić dla dziaduszka wszystko, co w naszej mocy, aby czuł się kochany, jednak wiemy jak to jest w warunkach schroniskowych. Mimo wszystko obiecaliśmy Ślipkowi, że schronisko nie będzie jego ostatnim domem. Bardzo Was prosimy, pomóżcie nam dotrzymać tej obietnicy... Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.