KARO to smutny i nieszczęśliwy pies. Został oddany do schroniska 3.10.2024 r. z powodu bardzo trudnej sytuacji życiowej i materialnej opiekunów. Życie pisze różne scenariusze i choć czasami trudno pogodzić się z decyzjami, to cieszy fakt, że jednak szuka się rozwiązania i ludzie proszą o pomoc, a nie porzucają zwierzaka na pastwę losu. Karo pierwsze dni w schronisku miał bardzo trudne, nie łatwo było do niego dotrzeć, a jego zachowanie sugerowało nam, aby w jego obsłudze być ostrożnym. Dziś nie mamy już żadnych wątpliwości, że Karo to dobry pies, tylko zagubiony w tym co go spotkało. Po 10 latach w domu, przecież nie łatwo odnaleźć się w szarej, schroniskowej rzeczywistości. Z informacji z domu wiemy, że Karo mieszkał kiedyś (5 lat temu) z dziećmi w wieku 6 mies. i 7 lat. Psiak trzyma czystość, nie niszczy pozostając samemu w domu. Ma za to problem z obcymi, co też pokazał nam w schronisku. Ma też chorobę lokomocyjną. W domu jadł karmę Royal Canin, Brit. Broni zasobów. Nie lubi podnoszenia, relacje z psami ma różne. Za to miał poprawny kontakt z królikiem :) Zna komendę "fe", "leżeć", "siad". Nie miał kontaktu z kotami. Zna kaganiec, który był zakładany podczas spacerów. A co my możemy powiedzieć o Karo? Chłopak ma 10 lat, waży 45 kg (!), jest po prostu zapasiony, przez co już ma problemy ze stawami :( Bardzo ładnie chodzi na smyczy, ale jest to wolny spacer, bo szybko się męczy. Zdarza się, że musi odpocząć, leżąc chwilę na ziemi. Bardzo ładnie aportuje piłeczki, za którymi chętnie (pomimo masy) podskakuje do góry. Pluszaki również sprawiają mu radość :) Pięknie podaje łapkę, jest cierpliwy i absolutnie nienachalny. Za opiekunem maszeruje krok w krok. Smaczki z naszej dłoni bierze bardzo kulturalnie. Niestety, do nowo poznanych osób faktycznie zachowuje dystans, potrzebuje czasu na akceptację. Daje się delikatnie pogłaskać, a gdy przycupniemy, zaraz jest przy nas. I jeszcze coś co nas bardzo bawi podczas wspólnie spędzanego czasu... otóż Karo chrumcze jak dzik tudzież świnka :D No zabawny jest wówczas, choć w pierwszej chwili można ten dźwięk odebrać jako powarkiwanie. Jednak nic bardziej mylnego. Karo potrzebuje spokojnych i cierpliwych ludzi, którym będzie mógł zaufać, a do tego potrzebny jest czas. Pamiętajmy też o tym, aby zadbać o jego formę fizyczną, bo wtedy i psychicznie psiak poczuje się lepiej. W domu powinien być jedynakiem. Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.