LARYSA została znaleziona 1.09.2023 r. z łańcuchem, który miała również założony na szyi zamiast obroży. Wytarte od niego futro sugeruje nam, że spędziła na nim niestety długi czas... a jej zachowania potwierdzają ten fakt, podszeptując, że może nawet i całe życie. Jedno jest pewne, nigdy więcej na łańcuchu Larysa nie zawiśnie! Ta urocza sunia jest bardzo proludzka, ale świata nie zna w ogóle. Nie zna spacerów, nie zna smyczy, nie potrafi się na niej poruszać, kręci się z boku na bok właśnie jak na łańcuchu, ciągnie, ciągle wpada nam pod nogi. Nie zna zabawek, nie jest w żaden sposób wychowana. Puszczona luzem na wybiegu biega wzdłuż płotu, gdy tylko przejeżdża jakieś auto lub rower. Poza tym nadrabia zmarnowane życie łańcuchowe, czyli czas spędza z nosem przy ziemi, penetrując każdy zakamarek parku. Kiedy zza ogrodzenia pojawia się inny pies, nie potrafi z nim nawiązać kontaktu. Napina się, jest nerwowa, pobudzona i hałaśliwa. Ale wiecie co? W całym tym zagubieniu i braku obycia, jest przecudowna i nadrabia swoim urokiem osobistym, którego jej nie brakuje. Co prawda nie potrafi jeszcze skupić się na opiekunie, ale jeśli ją ciut do tego zachęcimy, to i brzuszek wywali do drapania i chwilkę poleży przy nas, poprzytula się. A ponieważ futro ma przepiękne, mięciutkie, to my też z chęcią korzystamy z tych przyjemności bliskiego kontaktu. W suni nie ma grama agresji do człowieka, jest miła i łagodna. Larysa niestety nie ma zupełnie kondycji, bardzo szybko się męczy, po chwili biegania jest bardzo zmęczona. W sumie nie ma co się dziwić, wysiłek dla mięśni, łap i całego organizmu. Szczególnie, że sunia jest chuda (waży 24 kg). W schronisku na pewno odchuchamy ją z wagą. Niebieskooka nie lubi zamknięcia. W boksie popiskuje i cały czas dopomina się o uwagę. Wije się przez kraty jak wąż, aby tylko ją pogłaskać, zabrać ze sobą. Larysa jest na pewno mieszanką owczarka niemieckiego (postura idealna) i psa północy (futro i oczy), zatem w genach też płynie krew obu ras, a co za tym idzie zachowań. Larysa na pewno będzie psem polującym, koty, ptaki, myszy, raczej niech się do niej nie zbliżają ;) Przed nowymi opiekunami czeka małe wyzwanie: nauka czystości, pozostawania samemu w domu, spokojne chodzenie na luźnej smyczy (choć to może zdążymy ogarnąć w schronisku) i wprowadzenie w domowe życie psa, który nigdy wcześniej tego nie zaznał. Z doświadczenia wiemy, że psy łańcuchowe bardzo szybko aklimatyzują się w nowych rodzinach i jeśli prawidłowo zostanie wskazana im droga nauki i wspólnego życia, migiem stają się czyściutkimi kanapowcami, kochającymi najmocniej na świecie. Larysa jest piękna i na pewno nikt temu nie zaprzeczy. Decydując się jednak na adopcję tej konkretnej psiny, pamiętajcie, że czeka Was dużo pracy, zatem potrzebny jest czas, cierpliwość i wyrozumiałość, opieka weterynaryjna (warto zrobić kompleksowy „przegląd” psa, aby sprawdzić jej stan zdrowia). I na pewno warto to wszystko dać od siebie, aby dostać coś w zamian... dozgonną miłość psa bezdomnego. Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.