AGATKA to ok. 7-letnia filigranowa (6kg) sunia, która do schroniska trafiła jako bezpańska z Małej Nieszawki 21.06.2023 r. Co musiało przejść w życiu to małe stworzenie, że tak bardzo boi się człowieka, wie tylko ona. Agatka trafiła do nas brudna, zaniedbana, z przerośniętymi pazurami, z krzywą szczęką, która utrudnia jej jedzenie i bardzo stroniąca od człowieka. Kiedy tylko zbliżaliśmy się do niej wpadała w totalną panikę, piszczała jak oparzona, warczała, wciskała się w kąt, zwijając w kulkę, sikając pod siebie ze strachu, a na lince kręciła piruety. Obraz nędzy, rozpaczy i przerażenia. Minęło kilka miesięcy, mamy mały postęp socjalizacyjny. Jednej z pracownic udało się w końcu dotrzeć do Agatki, nawiązać nić porozumienia i zdobyć jej zaufanie. Agatka bez problemu pozwala Kasi, aby brała ją na ręce, przytulała. W jej objęciach mała wydaje się czuć bardzo bezpiecznie. Sunia wychodzi też na krótkie spacery, bez problemu Kasia podpina jej smycz. Spacery muszą jednak odbywać się w spokojnych miejscach, najlepiej bez osób postronnych. Wówczas Agatka ładnie porusza się na smyczy, eksploruje teren, choć z ogonkiem wciśniętym pod siebie. Przychodzi na Kasi zawołanie, nieśmiało wdrapuje się na kolana lub przysiada tuż obok. I tylko jej ufa najbardziej. Na widok osoby robiącej zdjęcia i samego aparatu, chowała się już w krzaki i czołgała się po trawie, szukając bezpiecznego kąta. I nawet nie pozwoliła do siebie podejść, bo wpadała w panikę i piszczała. Ale jak wolontariusze podchodzą do niej do boksu, to merda radośnie ogonkiem i podbiega do krat, dając się nawet pogłaskać. Ale to kiedy jest w boksie, bo tam się czuje bezpiecznie. Potrzebowaliśmy domu tymczasowego do Agatki, znalazł się dom stały, w którym jednak za długo nie pobyła. 23.10.2023 r. ponownie wróciła do schroniska, z powodów dla nas niejasnych i niezrozumiałych. Agatka w domu była bardzo grzeczna, nie niszczyła, trzymała czystość, akceptowała kota. Na spacery wychodziła na szeleczkach. Ponownie szukamy dla tej skrzywdzonej dziewczyny domu na już! Spokojnej i cierpliwej osoby, która pokocha naszegp strachulca od pierwszego wejrzenia. Super byłoby, gdyby w domu był już psi rezydent, który będzie dla Agatki ogromnym wsparciem i przewodnikiem. Tak wiemy, że to małe wyzwanie, ale bardzo chcemy pomóc tej kruszynce. I znaleźć jej dom na zawsze, który będzie ją kochał, a nie odda z powodu z palca wyssanego… To naprawdę kochana psina. Musi dostać swoją szansę na normalne życie w świecie ludzi. Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.