WOALKA to ok. 1,5-roczna sunia wielkości dużego kota (waga ok. 6kg), która do schroniska trafiła jako bezpańska 26.03.2024. Podobno przybłąkała się 3 tygodnie wcześniej, w miejscowość Grzywna, gm. Chełmża. Czy tak było naprawdę, nie dowiemy się. Z Woalką tak szczerze to dopiero się poznajemy i obserwujemy siebie nawzajem. Sunia jest tak malutka i zgrabna, że chciałoby się ją nosić na rękach. Ale czasami ma tak wymowne spojrzenie, które ciężko odczytać i nie wiemy jakiej reakcji się po niej spodziewać, w taki bliskiej relacji. Czy obcej osoby np. nie skubnie. Nam pozwala oczywiście brać się na ręce, ale trzeba to robić z pełną gracją i delikatnością. Woalka w stosunku do człowieka na razie jest bardzo mało wylewna. Co prawda pilnuje nas na każdym kroku, gdzie my przycupniemy, ona zaraz jest przy nas. Można ją spokojnie głaskać, ale na pewno nie można być w stosunku do niej nachalnym. Puszczona luzem na Psim Parku troszkę biega, troszkę węszy, dużo się rozgląda. Na spacerach natomiast ładnie porusza się na smyczy, do czasu, aż nie zobaczy innego psa. Mała pchła sadzi się na wszystkie zwierzaki czy to duże czy małe, kiedy tylko pojawią się niedaleko. Śmieszna jest wtedy na maxa, można by rzec, pies zaczepno-obronny. Często się zdarza, że te małe są najbardziej zadziorne i zgrywają bohatera. A wiadomo, że przysłowiowo tupnie się nogą i już ich nie ma. Co lepsze, Woalka kojec dzieli z innym psem i to bez żadnych zgrzytów. Konfliktów między nimi brak. Woalka jest bardzo uważna. Zawsze z zainteresowaniem słucha co do niej mówimy, uroczo przy tym przekrzywiając swój sympatyczny pysio. Mała pchła poleca się do przemyślanej, odpowiedzialnej adopcji. Szukamy dla niej domu bez małych dzieci. Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji psa w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.