BUBUNIA została znaleziona jako bezpańska 20 stycznia 2025 r. na ul. Orlej w Toruniu. To ok. 6-letnia, duża suczka w typie bernardyna, aczkolwiek niższa niż tradycyjnie benki i troszkę taka krępa. Trafiła do schroniska bardzo zaniedbana, dredy, kołtuny, ogon oblepiony odchodami... wyglądała na psa umęczonego trudnym życiem. I już na dzień dobry skradła nam serca całą sobą. Bo Bubunia jest cudowna po prostu <3 Nie sposób obok niej przejść obojętnie, nie sposób nie spojrzeć w jej smutne, a jakże wdzięczne oczy. Na smyczy sunia porusza się całkiem fajnie, aczkolwiek chodzi wolniutko. Kiedy przyspieszymy kroku, stara się nam dotrzymać tempa, ale czasami zostaje w tyle, więc zwalniamy my. Jeśli na chwilkę przycupniemy, to ona też korzysta z odpoczynku i siada, czasami nawet przy nas się położy :) Oczywiście zawsze jak najbliżej człowieka. Zapewne bolą ją stawy, a i kondycji specjalnej do maszerowania też nie ma. Na pierwszych spacerach Bubunia była dość nieśmiała, tak jakby nie wiedziała co z naszej strony ją czeka i czego może spodziewać się po wyprawie do parku. W sumie wszystko co nowe jest dla niej bardzo ciekawe, ale i nieco stresujące. Z obserwacji widać, że psami chciałaby się bardzo zapoznać, ale póki co jeszcze się ich boi i przy bliższym kontakcie wycofuje się. Kiedy wyszliśmy na spacer w trzy psiaki, Bubunia maszerowała ładnie obok jednego z nich, zachowując bezpieczną odległość. Smutasek jest ta nasz Bubunieczka, jej uśmiech uaktywnia się troszkę na smaczki, ale niestety okazuje się, że nie zna ich w ogóle. Musi spokojnie obwąchać i się zastanowić - brać czy nie. Śmiejemy się, że jest troszkę wybredna jak angielski piesek. Byle czego nie weźmie. I dobrze! Należy jej się dobre jedzonko i super opieka, której zapewne nigdy nie miała. Bubunia jest bardzo proludzka i swojego człowieka na pewno będzie kochać najbardziej na świecie :) Głaskanie sprawia jej przyjemność, a człowiek bardzo często jest dla niej oparciem, którego szuka w chwilach stresu. W ciszy i spokoju z przyjemnością i wielką ochotą dziewuszka sobie powęszy, jednocześnie troszkę się tym odstresuje. Nad wodą niezbyt chętnie moczy łapki, za to z radością poprzygląda się kaczuszkom. Nowością było dla niej wejście na mostek, a jeszcze bardziej zejście, które było małym wyzwaniem. Spięta maszerowała z głową dół, zaglądając w szczeliny między deskami. Oj będzie ktoś miał z Bubuni niesamowitą pociechę, kochaną przylepkę, przyjaciela na dobre i złe. Uwierzcie nam, że Bubunia jest tak cudnym klopsikiem, że nawet osoby, którym z bernardynem nie jest po drodze, oświadczyły, że taką Bubunię to chciałoby się mieć na zawsze ;) Dla Bubuni szukamy domu bez małych dzieci, ponieważ pomimo wielkości i kilogramów, Bubunia jest bardzo delikatnym psem i przy ruchliwych maluchach zwyczajnie będzie czuła się zagubiona i trudno będzie jej się odnaleźć w codziennym życiu. A nie chcemy, aby sunia się męczyła. Chcemy za to, żeby w końcu odetchnęła pełnią życia i była szczęśliwa. Mile widziany do towarzystwa w domu jest drugi spokojny pies. Całkiem możliwe, że przyjaźń z kotem też się uda. Nie szukamy dla Bubuni podwórka, kojca, budy… Szukamy spokojnego domu, w którym będzie kochanym i szanowanym członkiem rodziny. Zdjęcie i opis: Anna Kleszcz UWAGA! Opis został sporządzony na podstawie obserwacji kota w warunkach schroniskowych. Niektóre zachowania mogą się powielać w domu, inne się ujawniać, a jeszcze inne nie powtórzyć.