To pies na medal. I jak każdy medal, ma swoje dwie strony. Awers: Piękny, czarny jak letnia noc, młody, zdrowy, silny, aktywny. Bardzo

pragnie swobody, wolności, mnóstwa uwagi człowieka, którego polubi. Rewers: czarny jak piekielna smoła. Nadal wymaga nieco siły fizycznej

w ręku. Łatwo się nakręca. Bardzo pragnie wyjść z kojca i będzie pragnął wyjść z domu na długi i aktywny spacer. Niezauważany przez

człowieka domaga się uwagi: szarpie smyczą, skacze, nieustannie się ogląda, czy nie został sam. Na krótkiej smyczy ciągnie, na dłuższej -

swobodniejszej – często się uspokaja. Zefir skacze, bawi się zabawkami, liże zaufanego człowieka, biega, kładzie się na plecach i domaga się

pieszczot. Uwielbia taplać się w wodzie. Jest w tej swojej emocjonalności niezwykle uroczym psiakiem. Cieszy się jak wariat. Swobodnie

podróżuje samochodem, w którym wzorowo się zachowuje. W nowych miejscach jest początkowo zaniepokojony, ale stopniowo się rozluźnia.

W szczenięcych miesiącach prawdopodobnie nie dano mu poznać świata, którego się teraz nieco obawia. Chłonie zapachy ziemi, liści, wody,

innych zwierząt, ale nadmiar tych bodźców potrafi go przytłoczyć. Pracujemy nad jego wyciszaniem. To bardzo trudne w warunkach

schroniskowych. Zefir potrzebuje silnego przewodnika, któremu zaufa na tyle, żeby móc czuć się bezpiecznie. Stosunek do obcych ludzi –

początkowo - z dużym dystansem. Bardzo ciężko mu się zrelaksować i to jest najważniejsze we wstępnej pracy z Zefirem: akceptacja innych

ludzi; akceptacja innych psów; powstrzymanie jego temperamentu i nauczenie go, że można poczuć się przy człowieku bezpiecznie

i spokojnie. To wrażliwy i przeuroczy, ale wymagający pies, dla doświadczonych i cierpliwych opiekunów.

*Powyższy opis został stworzony na podstawie obserwacji zachowania psa w schronisku. Należy mieć świadomość, że po adopcji zachowanie psa może ulec zmianie.