Łuska to młodziutka, maleńka 5-kilogramowa sunieczka, ma około 8/9 miesięcy. A mimo to, już zdążyła zaznać porzucenia. I to w jeden z okrutniejszych sposobów – jej właściciel wywiózł ją do lasu pośrodku niczego, wyrzucił z auta i odjechał. Łuska została znaleziona przypadkiem; to cud, że udało jej się przeżyć. Na całe szczęście, malutka nie zraziła się do ludzi. Wręcz przeciwnie – Łuska cieszy się z każdej minuty spędzonej wśród ludzi. Merda ogonkiem i rozdaje buziaki na lewo i prawo. Jest niezwykle towarzyska i koleżeńska. Uwielbia być głaskana, sama nadstawia się pod rękę. Kładzie się na plecach i prezentuje brzuszek do głaskania. Poza pieszczotami, ogromną radość sprawiają jej wspólne zabawy z człowiekiem. Chętnie bawi się szarpakami i piłeczkami. Łusia to żywe srebro, zwariowana z niej dziewczynka. 🙂 Biega, skacze, zaczepia do harców. A jak nie ma zabawki pod ręką to sama sobie ją zrobi, np. z patyka. 😉 Bardzo dobrze czuje się w towarzystwie innych piesków. Może zamieszkać z innym czworonogiem. Gdy się nudzi, sama znajduje zajęcie, nie zawsze zgodne z oczekiwaniami opiekuna. Osoba, która zaadoptuje Łuskę musi być świadoma obowiązków związanych z adopcją szczeniaka. Szczeniak nie wychowa się sam, to obowiązek właściciela. Błędy wychowawcze z wczesnych lat mogą okazać się problemem w późniejszych etapach życia.